Wetgeving

Sedert hun ontstaan hebben de twee inlichtingendiensten (de Veiligheid van de Staat en de Algemene Dienst Inlichting en Veiligheid) lang in een juridisch vacuüm moeten opereren. Vanaf 1991 is er evenwel een kentering merkbaar en is de reglementering in de sector van het inlichtingenwerk sterk toegenomen. Met de Wet van 18 juli 1991 [pdf] werden de inlichtingendiensten aan de controle van het Vast Comité I onderworpen.

Een tweede mijlpaal is de Wet van 30 november 1998 houdende regeling van de inlichtingen- en veiligheidsdienst, die voor het eerst de opdrachten en de bevoegdheden van de burgerlijke en de militaire inlichtingendienst vastlegde. Deze wet werd herhaaldelijk gewijzigd.

Nog talrijke andere wetten aan toegevoegd of gewijzigd. De voornaamste wetten zijn de volgende:

• de Wet van 3 mei 1880 [pdf];
• de Wet van 11 december 1998 waarbij het systeem van de classificatie en de veiligheidsmachtigingen, - attesten en -adviezen werd geregeld (zie ook het Koninklijk besluit van 24 maart 2000 [pdf];
• de Wet van 11 december 1998 [pdf] waarbij de voorzitter van het Vast Comité I werd aangeduid als voorzitter van het beroepsorgaan inzake veiligheidsmachtigingen, - attesten en -adviezen (zie ook het Koninklijk besluit van 24 maart 2000);
• de Wet van 10 juli 2006 betreffende de analyse van de dreiging waarbij het Coördinatieorgaan voor de dreigingsanalyse werd opgericht (zie ook het Koninklijk besluit van 28 november 2006 [pdf]);
• de Wet van 27 april 2016 inzake aanvullende maatregelen ter bestrijding van terrorisme tot wijziging van onder meer artikel 44 van de Wet van 5 augustus 1992 op het politieambt [pdf] teneinde de oprichting van gemeenschappelijke gegevensbanken mogelijk te maken en het Koninklijk besluit van 21 juli 2016 betreffende de gemeenschappelijke gegevensbank FTF.
• de Wet 18 juli 1991 tot regeling van het toezicht op politie- en inlichtingendiensten en op het Coördinatieorgaan voor de dreigingsanalyse. — Officieuze coördinatie in het Duits.